maandag 6 september 2010

Maandag

De nacht is voor mij onderbroken geweest. Het was nu mijn beurt met de Delhi belly problemen, zo'n sterke maag en darmen heb ik dus echt niet! Voelde mij leeg en slap, heb wat multivitaminen en mineralen genomen in plaats van het bekende recept van AC, chicken soup. Gelukkig ging het beter gedurende de dag. Ik heb weer bedside teaching gedaan, 's morgens beoordeling van ECG's, eerst theorie en daarna direkt toepassen in de praktijk. Jammergenoeg konden er maar twee van de vier dagdiensten meedoen, omdat de anderen het te druk hadden. Ze pikten het wel snel op. Verder veel saturatieproblemen opgelost, zowel bij de patiënt als technisch. De kabel van de saturatiemeter was stuk en toen stond er binnen no time een techneut om de kabel te vervangen, dus het kan wel!



Tegen twaalf uur gingen we naar beneden om les te geven over handhygiëne. De opkomst was alweer hoog en er was ook weer een presentielijst. Een deel luisterde aandachtig en een deel maakte aantekeningen. In het begin durfden ze geen vragen te stellen, maar als er één schaap over de dam is, volgen er meer. Ze vroegen spontaan wanneer ik weer les zou geven, ze zijn wel leergierig!

's Middags kwamen we terug op de unit en werd ik spontaan gevraagd om bedside teaching te geven over monitoring. Alle collega's deden actief mee. Mijn volgende item is een checklist voor bij de overdracht. Ze checken alleen de beademing, de rest niet. Ik krijg er steeds meer lol in en ik merk dat ik er ook energie van krijg.











Mijn ochtend was ook heel bijzonder ... ik was naar de kamer van Karki gegaan om mijn presentatie af te maken. Raak ik daar plotseling verzeild in een bespreking! Er komen zeker tien dokters, waaronder alle hotshots. Ik ben nu maar begonnen om hun namen op te schrijven, want ik vergeet steeds hoe ze heten. Er werd Nepali gesproken, maar dat was niet zo erg, want nu kon ik goed de groepsdynamiek bestuderen. Karki is echt de leider, als hij iets zegt houdt iedereen zijn mond ... Er werden patiënten besproken, maar op een gegeven moment kwam ook het H1N1 protocol ter tafel, een prachtig mooi protocol, inclusief isolatie en handhygiëne. Dus ze weten hier echt wel hoe het moet, alleen de implementatie laat te wensen over. Er blijkt ook een infectiecommissie te zijn waar zeker tien mensen in zitten, onder andere een van de internisten. Ik kreeg even het nare gevoel dat we hier gewoon gebruikt worden als goedkope onderwijskrachten en dat ze na ons vertrek toch weer gewoon hun eigen gang gaan ... meteen maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om Karki onze doelen te laten zien: naast handhygiëne en monitoring willen we kiezen voor ICU-charting, evaluatie daily goals en evaluatie overleden patiënten. Hij vond het een goed idee. Ik heb wel gezegd dat zoiets alleen maar kan slagen als er support is vanuit de staf, en dat heeft hij wel begrepen. 'Thanks for telling me,' zei hij.

Daarna visite lopen op de IC. Het was nu volle bak, maar de meeste patiënten zijn niet heel ziek. Nog even een meningsverschil over een vrouw met een status na debulking die er al een week ligt en die ze een centrale lijn willen geven. 'Waarom dan?' vraag ik, 'want die patiënt is misschien wat achter in vocht, maar verder is ze prima'. Ja, ze willen de CVD meten en de vochtstatus beoordelen. Daar heb je toch geen centrale lijn voor nodig?! Wijs nog maar eens op het infectiegevaar.

Rajan heeft nog steeds dezelfde vieze jas aan, dus ik vraag of het ziekenhuis schone jassen levert. Blijkt dat iedereen hier zelf zijn jassen moet wassen! Ik bied Rajan aan om zijn jas te wassen, dan mag hij zolang de mijne aan, maar dat gaat zelfs hem te ver. Ben benieuwd of hij woensdag nou een schone heeft (morgen is hij vrij).

Op de step down is het ook relatief rustig. Weer een CVA en een ontregelde diabeet erbij. Tot mijn grote vreugde is er vandaag een mevrouw die de wasbak komt schrobben en we hebben zowaar een handdoek op de trolley, nu de handalcohol nog! Omdat Krishna aan het lesgeven is, stort ik me nu maar even zelf op de alarmen. Het lukt mij nu wel om een niet-tellende respiratie van de monitor af te krijgen, maar een waveform zonder alarm lukt nog niet. Ik heb al geprobeerd de manual van de monitor te downloaden, maar vooralsnog vond ik alleen maar sites waar je hem tweedehands kunt kopen, haha! Bij onze vriend op bed 5 (hij is er nog), gaat het bloeddrukalarm: 80/50. Je doet toch niks met die bloeddruk, dus zet dat alarm dan uit, zeg ik. Het lukt Raju ook niet, dus ik doe het even voor: draait die verpleegkundige zich gewoon om. Weet je het nou? Nee natuurlijk.


Om 13.00 uur is het tijd voor mijn les. Blijkbaar is iedereen door Karki toegesproken, want ze zijn ineens op tijd. Er is weinig respons op mijn verhaal, hoewel er wel een intern is die mijn dia's op zijn stick wil zetten, ok.

Op de terugweg naar de IC komen we altijd over de postpartum afdeling, drie zalen met acht vrouwen die net bevallen zijn. Er ligt er ook altijd een aantal op de gang te voeden of te knuffelen. Voor Krishna en mij is dat altijd ons koetsjie koetsjie moment. Heerlijk al die baby's, maar als je het overweldigende aantal bekijkt, kan je je wel voorstellen dat hier in Nepal een derde deel van de bevolking onder de 15 jaar is!





Vandaag eten we maar weer eens in het restaurant, heerlijke bami (chow min heet dat hier), daar kunnen ze in het AMC nog een puntje aan zuigen! Het wordt ter plekke voor je klaargemaakt en in de lucht gegooid, haha! Jammergenoeg net gemist met mijn camera.


Gisteravond heb ik me in het hotel toch nog opgewonden over het dysfunctioneren van het internet. Ik heb gezegd dat ik het voor mijn werk nodig heb en dat ik dat continue dysfunctioneren een reden vind om een ander hotel te zoeken. Krishna vroeg zich af of het nu zou werken. Ik zei:'Wat denk je?' En voilà, ze nemen heus niet het risico dat we weglopen. Ik heb zelf Aziatische genen, dus ik weet hoe het werkt. Terwijl ik dit schrijf, belt er iemand van de receptie om te vragen of de wifi naar behoren werkt, haha!

4 opmerkingen:

  1. Leuk om te lezen allemaal! Ik heb trouwens de naam gevonden van de massagesalon aldaar.
    Tranquility Spa. Echt superlekker!! De lekkerste zit in Boudha naast de Kitchen Garden waar je ook superlekker kunt eten trouwens.
    www.tranquilityspa.org
    Sterkte met alle buikproblematiek! (Ciproxin doet wonderen)
    Liefs, Rachel

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ha Rachel, heb me natuurlijk al een keertje laten behandelen, was ontzettend heerlijk. Ze had marmapunten gedaan, na enkele uren voelde ik me rillerig en koorts, wat er toen is gebeurd weet ik niet. Dus daarom toch van plan dit te herhalen. We hebben azitromycine achter de hand. Leuk dat je ons volgt.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. AC en Krishna,

    Gewoon dooreten,echt!!!! helpt het best.
    Er is waarschijnlijk geen ciproxin of flagyl nodig.
    Ze bereiden het eten absoluut goed.
    Een vlotte stoelgang is beter als verschrikkelijke obstipatie( daar zul je zeker geen last van hebben)
    Dus neem die heerlijke Daal...... en verrukkelijke currie's

    Ene AC, pas op voor virussen bij gebruik van `andermans` usb stickie

    Jullie lessen zien er goed uit

    liefs
    Elly

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ha Elly,
    Je hebt gelijk, ik ben inmiddels 'Nepali-food proof', haha! Op het doosje azitromycine stond ook dat je het alleen moest nemen als je ziek bent met koorts en dat zijn we niet, we hebben alleen een Delhi belly (gehad).
    In het begin waren we ook als gekken bezig, als we uit het ziekenhuis kwamen, waren we doodmoe, dan gingen we slapen van 3 tot 8, daarna eten en daarna nog werken tot een uur of 2-3 's nachts. Ik probeer Krishna nu te dwingen om op tijd naar bed te gaan, want zij is nog erger dan ik, haha! Nu we beter in het ritme komen, gaat het beter met ons. Ik heb 2 dagen achter elkaar gezwommen en ik wil ook weer fitness gaan doen. Mijn hardloopschoenen een beetje voor niks meegenomen, haha, ik vind gewoon lopen hier al levensgevaarlijk!
    Liefs, AC

    BeantwoordenVerwijderen