Weer thuis ...

De reis verliep voorspoedig. Krishna had al haar spullen in haar twee koffers kunnen proppen en ik had alleen een AH-zak extra ... We waren al om 16.30 uit het hotel weggegaan, bang om in een traffic jam terecht te komen en er weer eens anderhalf uur over te doen, net als de keer dat we naar Pashupatinath gingen ... maar nu liep het dus heel gesmeerd en waren we er al om kwart over vijf. De vertrekhal ziet er een stuk gelikter uit dan de aankomsthal, er is bijvoorbeeld een counter met allerlei soorten Italiaanse koffie. Weer een keer echte cappuccino, heerlijk! Daarna nog even kijken bij de winkeltjes in de vertrekhal. Leuke dingen, maar wel allemaal westerse prijzen, 150 Rs voor een vlaggetje bijvoorbeeld. Krishna koopt nog even de laatste souvenirs. We staan nog te twijfelen over een Nepalees kookboek, maar de roepies zijn langzamerhand op en volgens mij kun je een mooier exemplaar gewoon op Amazon bestellen ... dus maar vast door de douane heen ... daarachter blijkt een nog redelijk groot tax-free gebied te liggen, met bijvoorbeeld een westerse parfumerie, waar een door mij begeerde parfum staat die je nergens in Europa meer kunt krijgen. Tja, ze nemen alleen geen American Express en ik heb geen euro's ... Krishna is zo lief om voor te schieten en ik ben als een kind zo blij, haha. We kopen allebei nog een doosje thee (ze nemen hier ook euromunten aan!) en dan gaan we naar de gate. Onze koffers zijn bij de douane al door een scanner geweest, maar nu worden ze ook nog eens opengemaakt! Gelukkig gaan ze voorzichtig om met mijn zorgvuldig ingepakte AMC-koffertje. Het scheermes dat ik heb meegenomen vinden ze gelukkig ook niet ... en dan op weg naar Doha. Qatar Airways is prima, we kunnen nu gelukkig al onze bagage moeiteloos kwijt. Het eten is ook heerlijk, Nepalees volgens mij. Na het eten kijk ik naar Casablanca (die had ik nog nooit gezien) en Krishna bekijkt ook een film. Om 22.00 uur lokale tijd komen we in Doha aan. Wel weer even wennen aan een brandschone airport, en dan al die luxe! Haast om je dood te generen ... Krishna neemt een cappuccino in het café (kost hier 5.20 euro!!) en daarna gaan we naar de gate. Nog gezellig gekletst met een Amerikaans echtpaar, expats bij Mobil, die hier al een paar jaar in Doha wonen. Om half twaalf is het eindelijk zover en kunnen we aan boord van het KLM toestel dat ons naar Amsterdam zal brengen. Inmiddels zijn we allebei doodmoe (het is ook al vier uur 's nachts in Kathmandu ...) Het slapen gaat Krishna beter af dan mij, maar uiteindelijk word ik toch pas om 3 uur wakker. Dan nog maar even een filmpje kijken ... Om half zeven krijgen we een heerlijk ontbijt en dan begint de afdaling naar Schiphol al ... we landen op de polderbaan en komen aan bij gate D4. Precies om 7.44 gaan we door de paspoortcontrole. Krishna heeft haar koffers vrijwel meteen terug en we lopen soepel door de douane. Maar dan ... geen afhalers?? Wat een desillusie! Habib blijkt nog thuis, maar gelukkig komen Derk en de kinderen daar precies de hoek om zetten! We drinken nog even met zijn allen een kopje koffie en dan moeten we na drie weken afscheid van elkaar nemen ... het was een geweldig leuke tijd! Alle volgers bedankt voor jullie trouw en jullie leuke en bemoedigende reacties! We gaan nu het AMC weer onveilig maken! Liefs, Krishna en AC

Cappuccino op Schiphol

De weken zijn omgevlogen, het lijkt de dag  van gisteren. Kan niet geloven dat ik weer thuis ben, maar het is echt waar, vooral als ik de berg was  zie die ik mee had. Op een paar na toch wel alles aan gehad. Ik ben nu de  souvenirtjes en kadootjes aan het bekijken en denk terug aan waar en wanneer wij er geweest zijn. We hebben toen  de lokale handelaars blij hebben gemaakt en natuurlijk onszelf met onze aankoopjes. Ik zal de collega`s en alle anderen mensen in het ziekenhuis missen en AC onze gezellige samenwerking. Dank aan een ieder die met ons meegeleefd heeft, jullie reacties hebben ons aangemoedigd.

Liefs, Krishna