Woensdag

Vandaag een vrije dag! Toch nog vroeg opgestaan, de was gedaan en daarna aan mijn reviews voor Intensive Care Medicine (ik moet er nog drie, en van twee daarvan is de deadline eigenlijk al verstreken ...). Krishna klopt tegen achten aan en we gaan samen ontbijten. Voor de verandering nemen we eens gebakken eieren met spek, toast en een gegrillde tomaat, heerlijk! Als we naar boven gaan, blijkt de schoonmaakster op mijn kamer bezig, dus ik ga met computer en al naar beneden om daar te werken. Liesbeth, Dana en Ivar blijken net aan het ontbijt te zitten, dus van werken komt niks meer terecht. We zitten lang te kletsen, totdat zij weg moeten.

Na bestudering van het weerbericht (aanstaande vrijdag is het weer op zijn best) besluiten we toch morgenavond naar Nagarkot te gaan. We blijven daar dan overnachten en gaan de volgende dag weer terug. Ik stuur een mailtje naar Karki om te vragen of hij toch nog een hotel voor ons kan regelen.

Er is nog net genoeg tijd om een van de drie reviews af te maken, daarna gaan we naar het ziekenhuis. Shanta en Maya gaan met ons mee de stad in. Ze zien er allebei mooi uit, Shanta in haar sari en Maya in haar kurta sarwal (een broek met een tuniek). We lopen richting Durbar Square en bekijken allerlei winkels. Ik kies een blauwe kurta uit voor mijn moeder en Krishna koopt een bruine en een paarse met bloemen. Vermaken kan ter plekke in een van de drukke naaiateliers. Als we eindelijk klaar zijn met shoppen is het half vijf en gaan wij nog even terug naar het hotel voordat we gaan eten.

Om half zes nemen we een taxi naar het Annapurna Hotel. We besluiten voor de deur te wachten en dat is maar goed ook, want Raju staat ons aan de overkant op te wachten. Even later komen Shanta en Maya eraan. Karki zit vast in het verkeer en komt later. Het is een heel gezellige avond, we praten over van alles en nog wat. Even worden we opgeschrikt door lawaai boven ons: er lopen ratten over het plafond, brrr! Tussen de spleten door zie ik een staart verschijnen, die door het personeel snel wordt weggeduwd. We laten ons niet kennen en praten en lachen gewoon door ...
Om 21 uur nemen we van iedereen afscheid en gaan we weer met de taxi naar het hotel. We zijn allebei doodmoe en we moeten morgen fit zijn, want dan is het onze laatste dag in het ziekenhuis. Morgenavond gaan we dan naar Nagarkot, vrijdag terug en 's avonds vliegen naar Nederland ... het zal wel weer even wennen zijn daar. Ik hoor van iedereen dat het onophoudelijk heeft geregend. Maar het weerbericht voorspelt voor zaterdag als wij aankomen mooi weer, pffff! We gaan het zien!