Maandag

We hadden ruzie met het internet, vandaar dat ik vandaag pas kan schrijven over gisteren. We gingen om 9 uur naar het ziekenhuis om daar de visite op de IC mee te lopen. Men vond mijn AMC outfit mooi, haha. Er lagen vijf patiënten, waarvan drie aan de beademing. Eigenlijk is de zorg die hier geleverd wordt naar omstandigheden heel adequaat. Tot mijn verbazing lagen er ook 2 mensen van 80 jaar, terwijl ik dacht dat de levensverwachting hier rond de 60 lag. Maar die 80-jarigen hebben ze hier dus ook.
Na de IC-visite gingen we visite lopen op de medium care, of medical step down, zoals die hier genoemd wordt. Daar is het een heel ander verhaal. Het is een klein zaaltje zonder airconditioning, waar het dus stervensbenauwd is en waar zes patiënten op elkaar gepakt liggen. De monitoren staan de hele tijd te alarmeren en niemand doet er iets mee. Het is ook niet helemaal duidelijk welke verpleegkundige nou eigenlijk in charge is. Hier ligt dus wel een schone taak voor Krishna ... We komen ook veel ellende tegen, mensen die eigenlijk uitbehandeld zijn, maar in een afgelegen dorpje wonen, waarbij de familie geen vervoer kan regelen. Zo'n patiënt moet dan naar een hospice (die hebben ze hier wel), maar dat moet de familie dan zelf regelen, dat doet het ziekenhuis niet (?!) De mensen zijn hier wel veel realistischer dan in Nederland, ze begrijpen het veel sneller als een patiënt uitbehandeld is en nemen dan zelf het initiatief om hem of haar mee naar huis te nemen om daar te laten overlijden. Wat dat betreft vind ik het beloop hier veel natuurlijker dan bij ons. Maar dat komt natuurlijk ook omdat zo'n ziekenhuisbehandeling zo duur is dat het voor de meeste mensen niet te betalen is.
Na afloop van de visite heb ik met Raju (de interne registrar, een soort chef de clinique) besproken welke onderwerpen we gaan behandelen. Wat mij betreft zijn dat hygiëne, antibiotische therapie, scoringssystemen, beademing en sedatie. Hij wil graag dat we nog een CPR module doen, daar zal ik nog even over nadenken.
Tussen de middag bracht Shanta (hoofdverpleegkundige op de IC) ons naar de verpleegkundig directeur. Als je iets wilt op verpleegkundig gebied, moet je inderdaad bij haar zijn. Het bleek een heel aardige, kordate vrouw met heel wat in haar mars. Ze vertelde dat ze ooit een lezing in Amerika heeft gehouden. Ze vertelde ons ook over de problemen bij het runnen van een 'charity hospital', zoals ze het noemen. Er komen voornamelijk arme mensen en de behandeling wordt voor een deel uit giften bekostigd. Een verzekering hebben ze hier natuurlijk niet. Ze hebben hier dus veel creatieve oplossingen om kosten te besparen, bijvoorbeeld door handschoenen en andere middelen te recyclen. Ik heb er veel respect voor hoe ze hier met die beperkte middelen toch een redelijk adequate zorg leveren.
's Middags hadden we nog een bespreking met dr. Karki, het hoofd van de IC en 's avonds gingen we met zijn allen uit eten. Behalve onze groep is er hier ook nog een groep uit Stanford, die de opleiding voor spoedeisendehulpartsen verzorgt. Aardige mensen, met wie wij de hele avond gezellig hebben gekletst. Laat thuis dus.

Tweede dag

Jammer dat wij de hoofdverpleegkundige van de ICU  nog niet hebben ontmoet. Als wij willen dat onze missie op verpleegkundig niveau slaagt, dan  is zij  een zeer belangrijk persoon. Met de  medewerking van onze verpleegkundige collegae gaat het zeker lukken. We hebben bij de ingang blauwe schorten zien hangen voor bezoekers, deze hebben wij ook maar omgedaan. Goed voorbeeld doet goed volgen, zullen we maar zeggen.

De tweede dag

Vandaag een heel vruchtbare dag! Marcus kwam om 10.00 uur aan en we hebben met zijn drieën gebrainstormd over ons project. Onze presentatie blijkt zelfs nog iets te ingewikkeld. Na de koffie naar het ziekenhuis. We brengen meteen al een bezoek aan de IC. De IC is net nieuw, gebouwd in oktober 2009, en de apparatuur ziet er modern uit. We maken ook kennis met diverse artsen en verpleegkundigen en met het hoofd van de IC. Iedereen is erg aardig en positief, we hebben er vertrouwen in dat ons project gaat slagen! We lunchen in een restaurantje tegenover het ziekenhuis, weer heerlijk gegeten! Daarna lopen we met Marcus door de stad naar Durbar Square. Prachtige tempels en ook een boekwinkel (de eerste die ik hier zie!) Ik heb een rough guide gekocht en Krishna twee klankschalen. Daarna lopen we terug naar het ziekenhuis. Wat een heksenketel die stad! Overal autootjes en heel veel brommers, er is geen stoep en er wordt links gereden, dus je moet ontzettend uitkijken dat je niet wordt overreden, dan kom je straks zelf op die IC, haha! Bij het ziekenhuis ontmoeten we Arjen en Johan en hebben we een meeting met het hoofd van de IC en een van de IC artsen. We maken een plan hoe we ons project gaan uitvoeren. Iedereen is heel positief en we hebben er allemaal ongeveer hetzelfde idee over, dus we hebben er vertrouwen in dat ons project gaat slagen! Er is een belangrijke rol voor Krishna weggelegd en gezien haar naam en het feit dat ze vloeiend Hindi spreekt, heeft iedereen zijn hoop op haar gevestigd! Morgen gaan we om 9 uur beginnen met de IC visite, spannend! We hebben er erg veel zin in ...

De eerste dag

We hadden een heel leuke dag. Na aankomst in het hotel uitgepakt, gedoucht en een beetje uitgerust. Daarna de stad in. Ik was wel een beetje geschokt door de armoede hier, dieren en afval op straat, was over muurtjes en overal een wirwar van elektriciteitskabels. Aan de andere kant zien de mensen er piekfijn uit, de vrouwen in sari of anderszins kleurige kleding. En iedereen is extreem vriendelijk tegen je, begroet je met 'namaste', waarbij ze met gevouwen handen een buiging naar je maken. De vriendelijkheid en behulpzaamheid lijkt hier wel in de genen van de mensen te zitten ... je wordt ook nauwelijks afgezet, behalve Krishna dan met die granaatappels, haha. Ze moet het afdingen nog leren, zullen we maar zeggen. Ik ben wel jaloers op haar, want zij kan dus gewoon met de lokale bevolking communiceren in het Hindi! Vraagt ze aan een man in een tempel of we daar mogen fotograferen, krijgt ze dus gewoon uitgebreid antwoord, hoe laat de tempel open gaat, wanneer er bijeenkomsten zijn enz enz. Ik weet niet wat ik hoor. Ze heeft wat de taal betreft dus wel een enorme voorsprong op mij, dat zal in het ziekenhuis ook zeker een voordeel zijn. Vanavond hebben we aan onze eerste gemeenschappelijke presentatie gewerkt, volgens mij wordt dat heel leuk. Morgen komen Marcus en Arjen en zullen we in het ziekenhuis worden voorgesteld.

Tourist in the city

We hebben in de stad gewandeld en onze ogen uitgekeken. Mooie oude gebouwen, maar ook veel rommel en zwerfafval. Gelukkig worden wij niet lastig gevallen met kopen, kopen, kopen. Dat is wel relaxed. Ik kom aardig ver met mijn Hindi, maar merkte wel dat ik  ben afgezet bij het kopen van granaatappels. Hoort erbij. Ik heb het gevoel dat ik in India ben, veel overeenkomsten. Er zijn veel brommers,die maar blijven toeteren. Nog even dan blijven die toeters in ons oor hangen.

We zijn er!

De reis verliep eigenlijk heel voorspoedig. We vlogen wel over Irak, maar dat viel heel erg mee. Van Doha naar Kathmandu met Qatar Airlines ging ook prima. Wel jammer dat de bagageruimte bij onze zitplaatsen vol zat met bagage van de crew, maar ja. Hoewel we om 01.00 uur 's nachts vertrokken, werd er nog een uitgebreide warme maaltijd geserveerd en werd er nog een film gedraaid (Shrek). Daarna gelukkig nog een beetje kunnen slapen. Bij aankomst in Nepal valt je direct op hoe arm het hier is, dat zie je al vanuit de lucht aan de bebouwing. Het verkrijgen van een visum valt nog niet mee, je moet foto's laten maken en formulieren invullen en dan nog eindeloos in de rij staan. Misschien toch handiger om dit van tevoren te regelen. Men is hier wel heel relaxed met al die formaliteiten, volgens mij gaat het er gewoon om dat er aan al die toeristen geld verdiend moet worden. Om ons busje stonden 4 Nepalezen zich te verdringen om onze koffers. De jongen met een briefje met onze namen erop vroeg schaamteloos om een fooi, stom genoeg veel teveel gegeven. Nou ja, dat zullen we ook moeten leren. Op straat valt de armoede ook direct op, gammele autootjes, veel vuil, loslopende honden en koeien, krotten langs de rivier. Je schaamt je haast voor je eigen levensstijl ... Het hotel is heel netjes en de mensen zijn extreem vriendelijk. Je krijgt meteen bij het inchecken al iets te drinken aangeboden! Wel een verademing trouwens, een stopcontact en draadloos internet, hoera! Hoewel ik me geloof ik beter zou voelen als ik gewoon met de bevolking mee zou kunnen doen ...

Doha

We zijn goed bezig! In het vliegtuig gebraimstormd over onze eerste presentatie. Verder gestudeerd in het boek van Elly over Nepal. Krishna vond de Engelse reisgids het best, alleen jammer dat er zo weinig ECG's instaan, haha. Hier in
Doha kijken we onze ogen uit: veel djellaba's, Arafathoofddoeken en burka's. We hadden dorst, Krishna nam water en ik een milkshake, stom natuurlijk, bedacht ik te laat, maar hij was wel heerlijk ... Het geheel kostte 40 riyal ... 8 euro? Dat meen je niet ... Maar ja het is al met plastic betaald, we gaan hier geen riyals trekken (wel leuk natuurlijk)

Schiphol

Dat begint al goed! Krishna heeft overweight, twee koffers met schoenen, haardrogers, tissues, ECG boeken en nog veel meer, 24.4 kilo en dan heeft ze nog twee tassen! Gelukkig heeft AC de sport om zo min mogelijk mee te nemen, dus samen komen we er wel uit! Daar staat dan weer tegenover dat ze ergens vanochtend vroeg nog tijd heeft gehad om heerlijk te koken, nasi met kip en gebakken banaan, daar waren we echt aan toe. Dus we zijn nu al een dreamteam, haha! Foto's volgen ... liefde gaat door de maag, ik moet haar goed zien te paaien, ja toch?

Vertrek naar Kathmandu

Onze koffers zijn ingepakt. Over ruim 24 uur zijn
we op Schiphol. Gaasperplas(foto) even achter ons laten en op naar een oosters oord!

Morgen is het zover!

Morgen is het zover, om 14.10 uur reizen we af naar Kathmandu! Vandaag nog gauw even Azitromycine halen voor het geval dat ... en nog even checken of we alle spullen hebben. We vliegen met KLM naar Doha (Qatar) en vandaar naar Kathmandu. Zaterdagochtend komen we daar aan en worden we opgehaald door een shuttle van het hotel. Het hotel ziet er op de site erg mooi uit en we kregen een bijzonder vriendelijk mailtje van het management dat begon met 'Namaste!' We hebben er veel zin in! Gelukkig is het goed weer als we aankomen: http://www.weeronline.nl/Azie/Nepal/Kathmandu/4724464
Zondag komen Marcus en Arjen en worden we in het ziekenhuis voorgesteld. En dan aan de slag!

Ready to go

We staan in de startblokken!

Spannend!!!!!

Voorbereiding

Binnenkort start het vervolg van het Azië-projekt module2. Ben samen met  AC druk met de voorbereidingen. We hebben een meeting gehad met Nicole en Elly. Onder het genot van een drankje en een hapje nuttige zaken besproken. Foto's gezien, ervaringen en namen van belangrijke contactpersonen  van de IC in het Patan Hospital doorgekregen etc. We willen immers dat ons missie slaagt! De vlucht is vastgesteld en de nodige vaccinaties genomen ...